Met pijn in hun hart en de nodige emoties vertrekken publiekslieveling Boris Tot en Patrick Miedema bij Drenth Groep Hurry-Up in Zwartemeer. Beiden stoppen met handballen op hoog niveau.
Dat Hurry-Up zijn doelman Boris Tot na vijf seizoenen gaat missen is een ding dat zeker is. De 26-jarige Kroaat, die naar zijn thuisland terugkeert, gaat na afloop van het laatste thuisduel van dit seizoen op de foto met tal van supporters. Jong en oud staat in de rij voor een selfie met de man, die twee keer werd uitgeroepen tot beste keeper van de BeNe-League.
,,Oef, dit afscheid is zwaar’’, zegt Tot. ,,Na vijf jaar bij deze club zegt een deel van mijn hart dat ik hier moeten blijven, maar het andere deel dat mijn ouders al lang in Kroatië wachten tot ik terugkom. Ze hebben me altijd gesteund, maar mijn beslissing is om meer tijd met hen te gaan doorbrengen. Ik ga wellicht op een lager niveau nog wat handballen. Maar ik ga nu meer tijd met mijn familie doorbrengen en aan het werk in Kroatië.’’
Boris Tot dacht een jaar na over besluit te stoppen
Dat de ouders van Tot hem erg misten is mede te verklaren door het plotseling overlijden van hun andere zoon, Denis. De oudere broer van Boris, een professioneel handballer in Macedonië, kwam twee jaar geleden na een geweldsincident bij een nachtclub om het leven. Een delegatie van Hurry-Up met onder anderen manager en keeperstrainer Manuel Kremer en speler Sjoerd Boonstra was bij de begrafenis aanwezig.
Boris begint straks, als de strijd om het Nederlands kampioenschap met nog twee wedstrijden te gaan is afgelopen, met zijn vriendin aan een nieuw leven. De beslissing om te stoppen was voor hem beslist niet gemakkelijk. ,,Het was heel zwaar om deze beslissing te nemen’’, zegt Tot. ,,Het heeft me een jaar gekost. Ik dacht: wat is het meest verstandig om te doen? Dat weet ik eerlijk gezegd nog steeds niet. Maar ik ben blij dat ik strak bij mijn ouders kan zijn. Vijf jaar bij Hurry-Up was heel fijn. Je ziet aan de kinderen en al het publiek in Zwartemeer hoe veel de club voor hen betekent.’’
‘Het is tijd om terug te gaan’
,,Mijn vader en moeder hebben nooit tegen mij gezegd: kom terug. Maar ik weet dat ze me missen en voel dat het tijd is om terug te gaan.’’ Tot weet nog niet precies wat voor werk hij gaat doen in Kroatië, maar zijn leven als topsporter is binnenkort achter de rug. ,,Ik krijg een normaler leven’’, stelt de doelman, die ook zijn laatste thuiswedstrijd tegen Bevo weer fenomenale reddingen liet zien. ,,De afgelopen jaren heb ik me eigenlijk alleen met handbal beziggehouden. Het was een mooi leven en ik heb nergens spijt van. Ik heb er in Zwartemeer een tweede familie bijgekregen.’’
Tot zegt dat hij als jonge talentvolle handballer bij Hurry-Up arriveerde, maar daarna veel leerde. De Kroaat groeide uit tot een van de beste doelmannen in de grensoverschrijdende BeNe-League. ,,Dat is dankzij de coaches bij de club en de spelers die me daarbij hielpen.’’ Hij blijft op een lager niveau handballen. ,,Zolang mijn lichaam het toestaat, want ik heb er nog steeds plezier in. Ik ga de supporters het meest missen. We worden altijd gesteund, ook als we verliezen. Dat vind je weinig elders. Ik kom ongetwijfeld in mijn vakantie terug naar Zwartemeer en mijn grote familie.’’
‘Dan ga je nadenken over stoppen’
Ook Emmenaar Patrick Miedema stopt met tophandbal na een imposante carrière in binnen- en buitenland. De 33-jarige, die eveneens veelvuldig voor het Nederlands team uitkwam, kampt met een slepende knieblessure en moet noodgedwongen stoppen. Hij groeide via Nieuwegein, Volendam en E&O en vervolgens tien jaar bij het Duitse HSG Nordhorn-Lingen uit tot één van de beste Nederlandse handballers. De afgelopen twee seizoenen speelde Miedema bij Hurry-Up, waar hij door blessureleed lang aan de kant stond.
De laatste maanden keerde hij terug op veld, maar blijft te veel last houden. ,,Ik besloot te stoppen toen ik al een tijdje met die knieblessure liep’’, zegt hij. ,,Er zat weinig vooruitgang in en de berichten waren ook niet hoopvol. Ik merk meteen weer dat ik heb gespeeld. Daar heb ik een paar dagen last van. In de wedstrijd doet het ook pijn, maar ik wil spelend het seizoen afmaken. Ik ben nog nooit zo lang geblesseerd geweest. Dan ga je nadenken over stoppen.’’
‘Ik heb een soort tweede knieschijf gekregen’
,,Met mijn manier van spelen val ik al jaren hard op mijn knie’’, vervolgt hij. ,,Ik ga er hard in en heb uiteindelijk een soort tweede knieschijf gekregen. Daardoor is er geen ruimte meer voor mijn banden en alles wat daar langsloopt. Dat knelt. Ik kan geopereerd worden, maar dan kunnen ze weinig van die knobbel weghalen. Want dan worden mijn kniebanden instabiel. Dan kan ik drie maanden gaan revalideren, maar daarna groeit die knobbel weer gewoon terug. Dus dat is geen optie.’’
Miedema heeft niet veel moeite met zijn beslissing om te stoppen: ,,Ik ben daar heel nuchter in. Als ik niet van waarde voor het team kan zijn zoals ik wil, dan is het voor mij helder. Verder is mijn gezin heel belangrijk. Daar ga ik tijd aan besteden en kan straks gaan en staan waar ik wil. Mijn dochtertje wil nu ook gaan handballen. Dat wordt mijn nieuwe project. Belangrijk is dat ze gewoon plezier heeft. Dat ga ik ook het meest missen: het optrekken en plezier hebben met de jongens.’’
‘Hurry-Up voelt echt als een familie’
,,Ik ben op mijn vijftiende in de eredivisie begonnen’’, zegt de geboren IJsselsteiner. ,,Net als Ronald (Suelmann, Mister Hurry-Up, red.). We speelden toen tegen elkaar om promotie en degradatie. Ik word nu 34, dan is het een keer mooi geweest. Ik kan uiteraard tevreden terugkijken. Er zijn altijd momenten dat je denkt: als ik dit of dat had gedaan. Maar ik ben heel nuchter en heb het enorm naar mijn zin gehad; met een derde van mijn carrière bij een heel mooie club in Duitsland. Ik heb alles meegemaakt: promotie en degradatie en meespelen bovenin.’’
,,De afgelopen twee seizoenen kwam ik bij Hurry-Up in een warm bad. Iedereen leeft hier mee en is positief. Dan voelt het echt als een familie. Dat heb ik ook al die jaren in Duitsland gehad. Er is in Zwartemeer heel veel warmte. Ze leven voor het handbal.’’
Ook Sverre Jansen moet stoppen met handballen op het hoogste niveau. De Brabander liep enkele weken geleden tijdens een wedstrijd van E&O/Hurry-Up zijn derde zware kruisbandblessure op. De Hongaar Dániel Takó gaat in Luxemburg spelen, waar hij een contract heeft getekend. Verder neemt cirkelspeler Wouter Pronk na twee seizoenen afscheid.
